dit land van mij is vlak en stil
al eindeloze uren
het land leert ons om stil te zijn
en naar het verst, het verste punt
het verste punt te turen

horizon, horizon, horizon
breder dan ik ooit kan dromen
wreder dan ik ooit kan zien
godin met open armen

het land is leeg, de muur is weg
de stemmen van de buren
een schorre jongensstem die zegt
hoe lang pappa, hoe lang mamma
hoe lang gaat het nog duren

horizon, horizon, horizon
breder dan ik ooit kan dromen
wreder dan ik ooit kan zien
godin met open armen