het plafond lijkt honderd meter hoog
en de ramen geven licht als in een kerk
aan een blinkend witte wolk van beddegoed en zilverwerk
en mijn mond voelt stijf en droog

met alles raak je ooit verzoend
maar ik, ik zweef boven de grond
mijn gevoel is nog wel puur maar mijn gedachten tollen rond
en er is niets dat ik kan doen

en ik kijk naar het werk van god
naar de gaten die het slaat
en de zon verlicht de lege plek die jij achterlaat
en die ik zie als het werk van god

als met een simpele beweging van de hand
heeft iets of iemand je leven uitgewist
en niet dat van iemand anders die door niemand wordt gemist
en mijn hoofd schreeuwt moord en brand

en ik kijk naar het werk van god
naar de gaten die het slaat
en de zon verlicht de lege plek die jij achterlaat
en die ik zie als het werk van god