In wrede vrede
loop ik in de zware wolken
op de oever van de stroom
de nevels die traag om mij kolken
als in een vreemde oude droom
in wrede vrede

In wrede vrede
vrede die niet kan vergeten
vrede die bij oorlog hoort
liefdesoorlog, heet verbeten
die ten slotte mild ontspoort
in wrede vrede

In wrede vrede
echoën de oude woorden
van de kabbelende stroom
de stem die strelend kon vermoorden
maar ook mild kon zijn, en loom
in wrede vrede

In wrede vrede
en in de vrede onbehagen
dat van onder naar me schreeuwt
driftig op me in blijft zagen
dat ik mezelf heb ingesneeuwd
is het waar, is het niet waar
er is zo vaak en hard geschreeuwd
maar ik kan je niet vergeten
nooit nooit meer
ik kan je niet vergeten
ik wil je niet vergeten
dat is wat hier aan het water
heel de wrede vrede leert