nasýl da geçmiþti bütün bir yaz

baþýmda kavak yelleri esen o yaþ

sense hanýmeli kadar beyaz

çalmýþtýnýz kalbimi bilmeden biraz

nasýl da koþuþurduk bahçelerde

þarký söylerdik mehtaplý gecelerde

sen bana, ben sana komþu evlerde

kök sarmaþýklar gibi sarýldýk o yaz

elime deðerdi safça elin

benimse arardý seni gözlerim

öpüþürken korkusu birþeylerin

aþkýmýza ilk hüznü getirdi biraz

çocuk kalbimize dolan gamla

oturup aðlamýþtýk sessiz çardakta

çaresiz erken inen akþamla

veda edip ayrýldýk biterken o yaz