Sylvia – droom


‘t Was op een zondag dat de vogels niet meer zongen
En alle bomen lagen op de grond
Daar was geen gras meer, geen vlinder en geen bloemen
En in de zeeën dreven dode vissen rond
Zwarte wolken aan het grauw gescheurde hemel
Zonder sterren, zonder zon en zonder maan
In de velden geen dier meer te bekennen
Alleen maar doornen in plaats van wuivend gras

Oh wat een nare droom
Oh wat een nare droom
Ik weet het is bedrog
Maar even dacht ik toch
En toen werd ik zo bang
Zo hulpeloos en bang
Al droom je nog zo raar
Soms is het waar

Als alle mensen mijn droom eens zouden dromen
Dan kwam er liefde in plaats van al die haat
Dan werd het vrede in plaats van al die oorlog
Toe droom met mij, het is nog niet te laat

Oh wat een mooie droom
Oh wat een mooie droom
Ik weet het is bedrog
Maar even dacht ik toch
Nu ben ik niet meer bang
Zo hulpeloos en bang
Al droom je nog zo raar
Soms is het waar

Oh wat een mooie droom
Oh wat een mooie droom
Ik weet het is bedrog
Maar even dacht ik toch
Nu ben ik niet meer bang
Zo hulpeloos en bang
Al droom je nog zo raar
Soms is het waar