Het is een straf als je zo mooi moet zijn als ik.
De hele dag staan ze te fluiten van de steigers.
Als er gebeld wordt, zijn het altijd enge hijgers.
En aan de deur staat meestal ook een viezerik.
Ik kom alleen maar mensen tegen met een tic.
Het is een straf als je zo mooi moet zijn als ik.

Was ik maar lelijk en verlopen, ongelukkig en een del.
Was mijn schoonheid maar gestoken in een pukkeliger vel.
Had ik dokter kunnen worden, onderwijzer, kolonel
of toiletjuffrouw in een of ander eersteklas hotel.
Had ik danser kunnen wezen in tutu of in maillot.
Maar wat ik geworden ben, daarvoor schaam ik me toch zo,
dat ik het maar zachtjes spel: fo-to-mo-del.

Het is een straf als je zo mooi moet zijn als ik.
Maar er is niemand die dat werkelijk kan begrijpen.
Ze staan me liever in mijn billetjes te knijpen.
Ze doen het enkel en alleen maar voor de kick.
Een mooie meid is sowieso toch niet goed snik?
Het is een straf als je zo mooi moet zijn als ik.

Was ik maar lelijk en verlopen, ongelukkig en een del.
Was mijn schoonheid maar gestoken in een rimpeliger vel.
Had ik diva kunnen worden in een tragisch rollenspel
of een zuster op haar knietjes in een klooster of kapel.
Had ik werkloos kunnen wezen of ik zat aan een bureau.
Maar wat ik geworden ben, daarvoor schaam ik me toch zo,
dat ik het maar beter spel: fo-to-mo-del.

Nu moet ik boeten voor mijn perziken gelaat.
Ik heb niet eens in alle vrijheid mogen kiezen.
Ik heb een baan die ik al gauw weer moet verliezen:
als ik te oud word, sta ik dadelijk op straat.
Was ik maar kreupel en afzichtelijk en dik,
dan was er niemand zo intens tevree als ik.