'The World Is Happy Now' heet de nieuwe van Stijn, en op de hoes staat hij bij een bushokje uitnodigend naar een rij vrienden te kijken: kom erbij, laten we alle ellende even vergeten en samen een feestje bouwen - die sfeer.

If you came to party / Why don't you party all right / If you came to dance / Why don't you dance all right': de partybus wordt op gang getrokken door het onweerstaanbaar funky, naar Prince ruikende 'Ydon'tu' (heerlijke percussie!), dat naadloos overgaat in het zwoele, met zwierige strijkers aangezette 'Shenosinger'. Twee nummers ver en we voelen, in het bijzonder ter hoogte van ons middenrif: dit is een andere, warmere, meer soulvolle plaat dan debuut 'Euphoric'.

Stijn heeft dit keer ook een groep muzikanten rond zich geschaard, onder wie Beck-trompettist John Birdsong, en dat zorgt niet alleen voor meer aangeklede, maar ook voor meer volwassen nummers. Niet dat de rudimentaire electro van 'Euphoric' helemaal overboord is gegooid: 'Gasoline & Matches' is een kinderlijk-speels deuntje mét David Lynch-twist: 'You bring the matches / I'll bring the gasoline / All the paper souls ready to go / Delicate paper souls ready to go / Up in flames'.

Het middengedeelte van 'The World Is Happy Now' is opvallend rustig. In de pianoballad 'Autumnday', een nummer dat hij leende van Birdsong, ontpopt onze gastheer zich als de betere hotellobby-crooner; 'Peopleguns' is vertraagde Moloko, op gang gehouden door een neuriënde Stijn (kan-ie als geen ander, neuriën); en de verrassing van de plaat heet 'Shitrightnow', een jazzy nummertje waarin Stijn en Birdsong het hele melodiespectrum aftasten, maar nergens over de schreef gaan. Klasse.

Daarna mag er weer geswingd worden, met het stuiterende 'Betchait'sgonnacome' en de onvervalste R&B van single 'Hot & Sweaty'. Maar de mooiste nummers komen helemaal achteraan: het sprookjesachtige, schaamteloos nostalgisch langs dromerige strijkers slalommende 'Seaseason' en afsluiter 'Makenosense', waarin Stijn het object van zijn verlangen vraagt van alles te zijn en te doen, zolang het allemaal maar niet te duidelijk is wát precies. Goeie plaat dus, waarvan wij als favorieten de eerste drie (yes sir, we can nu eenmaal boogie) en de laatste twee nummers aanstippen. 'Nobody is waiting for you', hoorden we Stijn in 'Betchait'sgonnacome' zingen: dat kan onmogelijk op hemzelf slaan.
(kv)

bron: humo.be