Ze zijn verknoeid, ze zijn bedorven, ze zijn vergroeid, ze zijn vervreemd 
van hun eigen grond, van hun echte aard. 
in eigen huis zijn ze gestorven. 
alles zijn ze kwijt, hun kinderlijkheid.

Ik weet niet hoe ze zijn, ze hebben altijd iets verdraaid
ze weten niet dat ik verdwijn als ik hen weer eens heb gepaaid
ik wou ze liever eens zien leren van zichzelf iets prijs zien geven
in hun ogen ligt de vraag : waar leef ik nog voor vandaag ?

Ik weet wel wat ze doen, als ze straks naar huis toegaan
ik hoor hen zeggen tegen noen, we hebben weer niets gedaan
dan zou ik liefst van al verdwijnen, nooit meer voor de klas verschijnen
nooit meer wachten met de vraag : waar leef ik nog voor vandaag ?

Ze zijn verknoeid, ze zijn bedorven, ze zijn vergroeid, ze zijn vervreemd 
van hun eigen grond, van hun echte aard. 
in eigen huis zijn ze gestorven. 
alles zijn ze kwijt, hun kinderlijkheid.

Ik weet niets van dit kind – die puber uit de achterstad
ze leven niet zo voor de wind, ze hebben alles van alles gehad
ze leven om zich te vervelen, ze weten niets meer af van spelen
ze weten niets meer van de vraag : waar leef ik nog voor vandaag ?

Ze zijn verknoeid, ze zijn bedorven, ze zijn vergroeid, ze zijn vervreemd 
van hun eigen grond, van hun echte aard. 
in eigen huis zijn ze gestorven. 
alles zijn ze kwijt, hun kinderlijkheid.