ze had zich heel haar leven voor haar zonen uitgesloofd
en nu ze groot en vrij zijn hebben zij haar weggeroofd.
ze sleuren haar van ’t een probleem naar ’t ander zonder meer
en laten haar dan stikken, of daar komt het toch op neer
en soms zie je per ongeluk een traantje op haar wang
want al die moeilijkheden maken haar een beetje bang
haar zonen zijn nu niet meer thuis, ze hebben een gezin
ze voelt zich dan wat eenzaam, maar daar zit ze niet mee in

Lieve tante Lieve, die klein prullekes bewaart, lieve tante Lieve stopt nog sokken bij de haard
zo is tante Lieve die liever lieve dingen zit, ze lacht met al je grapjes en deelt je groot verdriet

de zonen gaan uit werken of ze hebben hun vermaak
de vrouwtjes gaan ook mee, ach ja dat is hun eigen zaak
dan blijft zij bij de kinderen, want dat hoort zo bij de tijd
het gaat haar steeds goed af, ze is een vrouw die nooit verslijt

Lieve tante Lieve, die klein prullekes bewaart, lieve tante Lieve stopt nog sokken bij de haard
zo is tante Lieve die liever lieve dingen zit, ze lacht met al je grapjes en deelt je groot verdriet

Maar eens komt er een dag, de kleine kindertjes zijn groot
ze huilen bij haar graf : hun lieve oma is pas dood
ze gaan op kamers wonen want ze voelen zich niet thuis
bij twee volwassen mensen die leven buitenshuis

Lieve tante Lieve, die klein prullekes bewaart, lieve tante Lieve stopt nog sokken bij de haard
zo was tante Lieve die liever lieve dingen zag
nu weet je met je goed gedrag niet eens meer wat nu moet of mag