Je bent te ver van huis
(zie mij niet aan)
jouw wereld is niet hier
(nee, zie mij niet aan)
niet in deze stad
(mijn schoon is schijn)
niet over duizend jaar 
(en bedrog mijn zijn)

Vertrapt is nu het levenspad
dat eens de bloei en de pracht bezat

Reken mij niet aan 
(ze rekent je niet aan)
Nee, reken mij niet aan 
(jouw arbeid is gedaan)
ik heb de arbeid veracht 
(ze weet toch hoe het is)
en de luiheid betracht

De paden krom, in mijn hart alom
wat mijn geest bemint
is wat mijn vlees ontbindt

Het is het hellend vlak dat mij somber stemt
het is net vals plat maar toch onbekend
Onthef mij wederom
onthef mij van het aanzien des persoons

Zie mij niet aan
(ze weet niet wat je wil)
nee, zie mij niet aan
(ze droomt soms dat je blijft)
Ik heb al wat recht is gezien
(jouw wereld is niet hier)
en al wat krom is gedaan

waar is die mens die op mij let
mij adem geeft en mijn ziel bezet

Het is het hellend vlak dat mij somber stemt
het is net vals plat maar toch onbekend
onthef mij wederom
onthef mij van 

het aanzien des persoons