's Morgens bij het opstaan kijkt hij in de spiegel
Vandaag wordt hij Napoleon Bonaparte
Hij schminkt zich in de kleuren van de Franse vlag
hij zegt zijn vrouw en kind gedag
't Is een aparte
Wie 't vroegste op de Dam is die vindt de mooiste plek
Hij sjouwt een kist, die gek, als sokkel voor zijn keizer
Hij is trager dan de blikken man die niet tegen stilstaan kan
maar gelukkig is hij wijzer

   Stond de tijd maar even stil, waren uren zonder dwang
Stonden wekkers nooit meer aan
Stilte
Stond de tijd maar achteraan, duurden uren eeuwenlang
Stilte in het oog van de orkaan

Het weer zit mee net als de rest van de week
Napoleon staat, met zijn hand op zijn hart
in een lange jas en een steek
Winkelende mensen die af en toe eens kijken
Toeristen maken foto's
Zijn dagelijkse feiten
Zo nu en dan een puber die hem "nananana" jent
Zelfs de duiven zijn gewend om op zijn kop te schijten

Stond de tijd maar even stil, waren uren zonder dwang
Stonden wekkers nooit meer aan
Stilte
Stond de tijd maar achteraan, duurden uren eeuwenlang
Stilte in het oog van de orkaan

De hele dag staat de grote, kleine man
tussen het verkeer, rumoer van mensen
Hij wil de chaos temmen dus beweegt niet meer
maar na uren doet dat zeer en prikken zijn lenzen
Door alleen nog stil te staan, wil hij dat alles stopt
Maar hij weet dat het niet klopt al zou hij bevriezen
Want als hij nooit meer beweegt en thuis zijn zakken leegt
dan telt hij aan het eind' alleen maar verliezen

Stond de tijd maar even stil, waren uren zonder dwang
Stonden wekkers nooit meer aan
Stilte
Stond de tijd maar achteraan, duurden uren eeuwenlang
Stilte in het oog van de orkaan