Rembrandt die in een paar lijnen
Een heel landschap tekenen kon
En wiens hand alles kon maken
Wat zijn schildershoofd verzon
Rembrandt had het kapitaaltje
Van zijn bruid er doorgebracht
En moest in een optrek wonen
Ergens op de Rozengracht

   Want de ware ambachtsman
Die wat met zijn handen maken kan
Wordt er weinig beter van

En Vermeer die bracht zijn Straatje
Naar de bakker op de hoek
Om de schulden te betalen
Voor pasteitjes, brood en koek
Ook Jan Steen die hield de kosten
Van zijn huishouden niet bij
Met de verkoop van zijn doeken:
Hij begon een brouwerij
 
   Want de ware ambachtsman
Die wat met zijn handen maken kan
Wordt er weinig beter van

Wie kan denken met zijn handen
Heeft nog steeds geen paradijs
’t Onderwijzen van een ambacht
Noemt men ‘lager onderwijs’
Al wie smeedt, monteert of timmert
Schoenen maakt of stukadoort
Wordt met de nek aangekeken
Want hij draagt geen witte boord
 
   Want de ware ambachtsman
Die wat met zijn handen maken kan
Wordt er weinig beter van

Daarentegen wordt een vent
Die veel weet, die heel wat kent
Door de maatschappij verwend

Wie wat kent, vergaat het prima
Ieder ziet en hoort hem graag
Des te meer wanneer zijn zegje
Ingewikkeld is en vaag
Motie, functie, delegeren
Immanent, model, modaal
Niemand snapt er ene moer van
Maar we klappen allemaal

Nogmaals iemand die wat kan
Wordt er weinig beter van
Terwijl iemand die wat kent
Rijk kan worden op zijn krent