Kan ter içinde uykularından uyanıyorsan eğer  

Her gece  

Yalnızlık sevgili gibi boylu boyunca uzanıyorsa koynuna  

Olur olmaz yere ıslanıyorsa kirpiklerin artık   

Herşeye  

Anneni daha sık anımsıyorsan hatta anlıyorsan  

Kalbini bir mektup gibi buruşturulup fırlatılmış  

Kendini kimsesiz ve erken unutulmuş hissediyorsan  

İçindeki çocuğa sarıl sana insanı anlatır  

Eller günahkar  

Diller günahkar  

Bir çağ yangını bu bütün  

Dünya günahkar  

Masum değiliz hiç birimiz