Ik heb de laatste oorlog nèt nog meegemaakt
Gek, dat zo’n bevrijding een kind van vijf al raakt.
Natuurlijk, wel ontging me ervan de diepere zin.
Maar ‘k krijg nog steeds een rilling van dat lied van Vera Lynn.
“Land Of Hope And Glory” was voor mij toch het begin.

Net, of ’t vroeger veel vaker mooi weer was, met veel zon.
Alles uiterst zuinig, alles op de bon.
Schuchter en voorzichtig, Nederland herrees.
Ina van de buren, vree met ’n Canadees.
En in Den Haag, daar fietste een nog jonge Drees.

En de mensen moesten de oorlog door.
Ieder op z’n eigen manier.
Sommigen zó verschrikkelijk, dat het mij niet past, om daar vanavond iets over te zeggen.
Maar anderen gingen de oorlog door, ach, zoals het leven was. En ik weet nog, dat heb ik gehoord als verhaal, dat er een man in Amstelveen was. En die ging, als de Duitsers overvlogen, in de gangkast zitten, met een vergiet op de kop.

Een vergiet op de kop in de gangkast.
Denk ik daar nu nog aan terug.
Een vergiet op de kop in de gangkast 
En een donker geronk in de lucht.
Dan dacht je: Het is toch merkwaardig gesteld.
Mijn verweer tegen Göring und Von Ribbentrop, 
Hier in de gangkast met een vergiet op de kop.

Zelf was ik in de oorlog nog veel te klein, 
Om wat je noemt “fout” te zijn.
Maar ik had wel een vriendje, dat
Volledig foute ouders had.
En als het zoontje huilt, omdat vader heult,
Ben je als kind snel ‘uitgespeuld’.
Maar ’s avonds op de overloop
Daar brandde het kaarsje van hoop.
De hoop, die was niet op rantsoen.
Daar konden de moffen niets aan doen.

En laatst kwam ik die man tegen uit Amstelveen.
En ik had het verhaal gehoord en ik zei: “U zult nu wel niet meer in de gangkast gaan zitten, met een vergiet op de kop. We leven immers nu in andere tijden.” 
Toen zei hij: “Andere tijden? Zijn dit andere tijden? Zijn dit de tijden, waar wij vijf jaar op gewacht hebben? Met al die ellendige branden in de wereld.
Met die oorlog in de Golf. Met al die militaristische beelden en die verheerlijking van het heldendom.
Juist nu, juist nu, heb ik het primitieve gevoel:

Een vergiet op de kop in de gangkast.
En de wereld, die raast dan maar voorbij.
Een vergiet op de kop in de gangkast.
Bewust doe ik een stapje opzij.
Ik blijf onherroepelijk bij mijn besluit.
Pas als ze het eens zijn, kom ik er uit.
Hier in de gangkast, een vergiet op de kop.
Die duif met dat takje, daar wacht ik nu op.”