Relusje zit beschermd
Bij Ome Wim voor op de stang
Stuurt heel graag matroosjes weg
Zelf durft 'ie niet, veel te bang

Relus ter Beek stuurde de twee fregatten weg en hij sprak de manschappen en de
vrouwschappen toe. Hij zei: "Wij gaan er tegenaan. We gaan het vaderland
redden. En ik blijf thuis!"
Heb je nog gezien hoe Relusje de fregatten bezocht heeft? Hoe hij van het ene
naar het andere fregat getakeld werd? Het was net een zakje pickwick. Ik dacht:
"Nou effe onderdompelen"

En je had ook nog die Van Gurp. Dat was de commandant van de
Witte-de-Witte-de-Witte-de-With. Want zo klonken hun mitrailleurs:
Witte-de-Witte-de-Witte-de-With. Van Gurp moest de man- en de vrouwschappen
uit elkaar houden. Want 't was warm.
Je kunt kerstmis ook te dicht bij Bethlehem vieren. Dus die Van Gurp liep
steeds bij die mast de jongens en meiden uit elkaar te houden. Trok 'ie een
meisje weg bij zo'n jongen, vroeg hij de desbetreffende soldaat, "Wat doe je?"
Soldaat: "Ik kom voor m'n nummer op".

Weet je dat Relus ter Beek uiteindelijk uitmaakt of er wel of niet geschoten
wordt? Dus als de commandant straks de vijand ziet opdoemen aan de horizon,
springt hij gauw in een roeiboot, zo snel mogelijk naar de eerste de beste
telefooncel. (Moet je maar net het muntje van dat land hebben). En dan belt
'ie op.
Commandant:
"Met de commandant van de Witte-de-Witte-de-With"

Mevrouw Ter Beek:
"Met mevrouw Ter Beek"
Commandant:
"Is Relus thuis? Want we moeten weten of we magge schieten"
Mevrouw Ter Beek:
"Relus is bridgen. Ik zou vanavond maar niet meer bellen, want het kan wel
laat worden! Verder is hij nooit in een goed humeur als hij verloren heeft.
Dus belt u morgen nog eens terug".
Straks is die Golfcrisis een half jaar achter de rug, hoor je nog een doffe
plof.
Verlate scheet van Ter Beek.