O dokter, ik wil een pil voor eenzaamheid
Ik heb daarvan wat last de laatste tijd
Een vreemd gevoel, dat 's avonds me besluipt
En door de porien zo naar binnen kruipt

De klachten van de kwaal zijn nogal vaag
Ik kan niet zeggen: 't Is mijn hart, 't is mijn maag
Het is een soort van geestelijke pijn
Toe geef me een pil, ik wil niet eenzaam zijn

Man, als je zo ziek bent
Niet de apotheek
Maar ga in 't weekend
Naar de discotheek
Krachten gaan weer komen
Bloed gaat sneller stromen
Hier helpt niet de arts, hier helpt de leek

Twee grote speakers, vijfhonderd watt
Het kan nog harder, hoe vind je dat?
Volume zat!
En heus, onder het stampen
Vergeet een mens de rampen
Waar 'ie mee te kampen heeft gehad
En dat was dat!

Maar, als ik dan naar huis loop door de nacht
Ach dokter, dan komt weer dezelfde klacht
Een onbestemd gevoel, dat ik iets mis
Dat alles toch, au fond, zo zinloos is

Ik voel mij in 't gigantische geheel
Zo'n onuitsprekelijk machteloos klein deel
Heus, zelfbeklag ligt niet zo in m'n lijn
Toe geef 'n pil, ik wil niet eenzaam zijn