Geef mij de sleutels, de auto staat klaar.
We laten alle wegenkaarten thuis.
Ik heb vandaag besloten ,dat ik alles achterlaat.
Ik neem je mee over de grens, waar naar toe maakt mij niet uit. 

We nemen al het spaargeld, uit de onderste la.
Het ligt daar maar te wachten tot we dood zullen gaan.
Tot we vergeten waar het ligt, al die jaren uit het zicht.
Het moet allemaal, onderweg, op worden gemaakt.

Ik ben vergeten hoe de zon voelt op mijn huid.
Ik heb te lang niet in de verte kunnen kijken.
Hier is geen horizon te zien, nee, nee, nee hier beweegt het niet.
Kom op, laten we gaan.

Rij door tot aan de kust, van een land dat ik niet ken.
En gooi de bagage uit de auto, want we zijn te zwaar bepakt.
Ik hoor alleen de motor, voel het stof op mijn gezicht.
En ik laat mijn ogen wennen aan de kleuren van dit land.

Ik ben vergeten hoe de zon voelt op mijn huid.
Ik heb te lang niet in de verte kunnen kijken.
Hier is geen horizon te zien, nee, nee, nee hier beweegt het niet.
Kom op, kom op, kom op, kom op, kom op, laten we gaan.

Ik ben vergeten hoe de zon voelt op mijn huid.
Ik heb te lang niet in de verte kunnen kijken.
Hier is geen horizon te zien, nee, nee, nee hier beweegt het niet.
Kom op, kom op, kom op, kom op, kom op, laten we gaan.

Geef me ruimte, lange wegen, alleen maar meer, vooruit rechtdoor.
En ik kan alleen maar rusten, ik kan alleen maar rusten,
ik kan alleen maar rusten, waar ik de branding hoor.


Ik ben vergeten hoe de zon voelt op mijn huid.
Ik heb te lang niet in de verte kunnen kijken.
Hier is geen horizon te zien, nee, nee, nee hier beweegt het niet.
Kom op, kom op, kom op, kom op, kom op, laten we gaan.

Ik ben vergeten hoe de zon voelt op mijn huid.
Ik heb te lang niet in de verte kunnen kijken.
Hier is geen horizon te zien, nee, nee, nee hier beweegt het niet.
Kom op, kom op, kom op, kom op, kom op, laten we gaan.