Nu de winter zich van haar slechtste kant laat zien;
de sneeuw gesmolten langs de straten ligt;
loop ik `s avonds, iedere avond, in het licht van deze stad.

Langs de huizen met hun kamers achter glas;
waar ik steeds een nieuw verhaal zie;
een verjaardag of aan tafel;
een kind loopt in pyama rond;

en daar woont zij vlakbij het station;
met haar liefste niets te wensen meer;
en mijn trots, hield mij maanden bij haar huis vandaan.

Je bent hier veel te lang niet geweest;
je bent hier veel, veel te lang niet geweest;
dichtbij wanneer zij mijn jas vlak langs mijn schouders laat gaan.

De hal is verlicht ik volg waar zij gaat;
zijn foto`s, zijn boeken;
zij streelt het verregende haar uit mijn ogen vandaan.

raak mij aan, kus me, kijk naar mij;
raak, raak mij aan;
en zeg asjeblieft niet dat alles wel goed komt en praat niet van morgen vannacht, raak mij aan. 

Nu de winter zich van haar slechtste kant laat zien;
straten `s ochtends vroeg bevroren zijn;
laat ik haar zoals altijd, nog voor deze stad ontwaakt. 

Ik ben hier veel te lang niet geweest.