Het vraagt enige beheersing
Van de vurige tuinier
Maar ga zitten in je tuinstoel
En dan, na een maand of vier
Zal het gras langzaam verdwijnen
Maakt het plaats voor… Daar! Ach gos
Mos

Nooit meer snoeien, nooit meer maaien
Nooit meer sproeien, nooit meer zaaien
Ja, de tijden van het lijden zijn voorbij

Eerst nog ben je wat terughoudend
Maar dan word je overspoeld
Door dit wonder van de schepping
Weet je: zó is het bedoeld
Breekbaar zijn de eerste plukjes
Daarna gaan de remmen los
Mos

Laat ons daarvoor door het vuur gaan
Laat die laarzen in de schuur staan
Et voilà: gegarandeerd onderhoudsvrij

Mosselbank, Moskowicz, Moskou en moskee
Mosterdsaus en Kate Moss, gras is zo passé

Kom ons van het kwaad verlossen
Wij omarmen alle mossen
Van rijtjeshuis tot hei tot boerderij

Als de heg niet meer te zien is
En je schutting ook verdwijnt
Als de zon begin augustus
Niet meer door je ramen schijnt
Laat het uitblijven van daadkracht
Je weer slapen als een os

Rukt het op in al je dromen
Mos
Mos
Mos