´t is neet te zeen,
mar ´t is egt woar,
deze jong wurd bijna 50 joar,
niks mier aan doan,
net wat gej zegt,
ut kwaam aaltied op zien bien terecht.

Op nakse veut,
door ´t werme zand,
´k haj van hielveul en klein bitje verstand,
den tied di kroop,
´t koard hing slap,
´k leep over stoat as enne leage lap.

Tot dat iemand zei,
as ik leas daan bin ik riek,
iene tekst, ien woord,
ik dog deen hed geliek,
´t waas mar ien zin,
gen groet gebaar,
´t zit allemoal hiel simpel in elkaar.

Want ik heb maar ien liedje,
ik heb mar ien verhaal,
altied ´t selfde liedje,
mar ien plats woar ik miene mosterd haal.

Daan ging ut hard,
den tied deen vloog,
en ik beklaag, ge kreeg wurum ik vroog,
den blik vuroet,
´t ging altied doar,
tot ik de macht over ut steur verloor.

Ik zaag ut burdje stop,
soms net iets te laat,
enne harde kop,
as t teage zaat,
laag de muziek,
en de gitaar,
die heelde steeds t zaakje bej elkaar.

Want ik heb maar ien liedje,
ik heb mar ien verhaal,
altied ´t selfde liedje,
mar ien plats woar ik miene mosterd haal.

En toen deen daag,
ik wos neet wat ik zaag,
t veulste vol,
en ze klapte allemoal,
allemoal vur os,
we keke elkaar aan,
en zage dat t kos,
os eige liedj in os eige taal,
ozze eige veilige heilige graal.

Wej goan aaltied doar,
vaan os hed niemand last,
mar wej halde wal,
os eige ritme vast,
in de moat,
as de fanfare,
loepe wej al joare langs elkaar.

Want ik heb maar ien liedje,
ik heb mar ien verhaal,
altied ´t selfde liedje,
mar ien plats woar ik miene mosterd haal.

Want ik heb maar ien liedje,
ik heb mar ien verhaal,
altied ´t selfde liedje,
mar ien plats woar ik miene mosterd haal.

Want ik heb maar ien liedje,
ik heb mar ien verhaal,
altied ´t selfde liedje,
mar ien plats woar ik miene mosterd haal.

´k heb mar ien liedje wat ik steeds vur ow herhaal.