Wat jongelui van zeventien waren op de radio
Ik dacht verbaasd, die stappen bij de repetities al uit de show
Ze spraken over wat er mis was in de maatschappij
De ouderen hadden het fout gedaan, dus ze hadden ’t over mij 
Hun kansen waren knap nihil en 
Als het woordje “toekomst” viel
Dan leek het of ieder al afgeschreven was
Van knokken hadden ze nooit gehoord
Vóór het schip voer sprongen ze overboord
En ik dacht: was ik daar maar voor tegengas….

Toen ik zo oud was als jij, was ik veel jonger
Ik kreeg het leven ook niet kado, maar ik at het a la carte
Toen ik zo oud was als jij, was ik veel jonger
Misschien voor jou een ouwe dwaas, OK…
Maar wel één die nog verdomd jong is in z’n hart !

En ze zeiden: Als je van school komt, is de staat verplicht
Jou meteen te onderhouden, al neemt zij die taak te licht
En je hoeft geen baan te nemen, wanneer die jou niet zint
En ieder kletste zo maar door als een pensioengerechtigd kind

Er woonden een paar op kamers, maar
Armoe troef met je zeventien jaar
De nood was groot, de uitkering was klein
En hun jeugd offerden ze elke week
Op het altaar van de discotheek
En ik dacht: Wat is het zwaar om jong te zijn….

Toen ik zo oud was als jij, was ik veel jonger
Ik kreeg het leven ook niet kado, maar ik at het a la carte
Toen ik zo oud was als jij, was ik veel jonger
Misschien voor jou een ouwe dwaas, OK….
Maar wel één die nog verdomd jong is in z’n hart !

Gelukkig zijn er maar weinig zo, de meesten zijn een ander slag
Zoals dat joch dat bij ons de krant rond brengt, voor hem begint om 5 uur de dag
En op school, kantoor en in winkels, doen anderen hun best
En helaas krijgen veel te veel nog nul op het rekest

Ik geef toe dat bij de doemdenkende jeugd
De gezinsverhouding vaak niet deugt
Dat ze door ontwrichting wel zo zijn gemaakt
En die jongelui op de radio
Spraken daardoor misschien óók wel zo
Maar hun berusting heeft me toch wel diep geraakt….

Toen ik zo oud was als jij, was ik veel jonger
Misschien voor jou een ouwe dwaas, OK…
Maar wel één die nog verdomd jong is in z’n hart !


(c) P. Koelewijn