In wezen is de mens altijd alleen
al is het moeilijk om dat toe te geven
maar af en toe besef je het soms even
en kijkt dan wat ontredderd om je heen.

Je vrienden, je familie en je vrouw
of wie er ook beweerd van je te houen
't zit niet in ons systeem - want heb je een probleem
je neemt ze lang niet altijd in vertrouwen.

Omdat we bang zijn voor onszelf en voor elkaar.
We zeggen zelden wat van wezenlijk belang is
en ieder mens heeft het bij tijd en wijle zwaar, maar
bijna niemand geeft het toe (shame on you)
bijna niemand geeft het toe omdat ie bang is.

In wezen doen we allemaal alsof.
Ik ook, ik sta te zingen en te praten
maar misschien heeft m'n lief me wel verlaten
en voel ik me wel helemaal niet tof.

Maar stel dat ik u in vertrouwen nam
en inderdaad m'n hart bij u zou luchten
ik vrees dat u algauw - de benen nam, mevrouw
want luisteren is moeilijker dan vluchten.

Omdat we bang zijn voor onszelf en voor elkaar.
We zeggen zelden wat van wezenlijk belang is
en ieder mens heeft het bij tijd en wijle zwaar, maar
bijna niemand geeft het toe (wat een gedoe)
bijna niemand geeft het toe omdat ie bang is.

Wanneer je bij jezelf te rade gaat
bij wie je in geval van nood kunt schuilen
dan is het resultaat vaak om te huilen
en wie komt er bij jou voor raad en daad?

We houden ons zo vaak onnodig flink
uit angst dat we misschien een keertje afgaan
en toch zijn we altijd - op zoek naar veiligheid
maar raken dan verstrikt in onze argwaan.

Je hoeft niet bang te zijn voor mij of voor jezelf
we hebben allemaal dezellefde fobieën
of je nu hier zit, of daar ergens op rij elf
we spreken wel dezelfde taal
kom op, vertel me je verhaal
dat is goedkoper dan de meeste therapieën.