Het rook naar rook en drank en zweet
Het was er donker, vol en heet
“He, wat mot jij in deze tent”
Vroeg een ladderzatte vent
En zijn adem sloeg mij neer
Sterker dan een zure beer
En in een wolk van okselgeur
Riep ik: Waar is hier de deur
Maar toen stond zij
Ineens voor mij
Zij was zo puur als de natuur
Geen parfum, geen trukendozen
O ze, o ze
Ze rook naar rozen
Ze rook naar rozen
Ze rook
Naar rozen


Ik volgde mijn neus en zij ging voor
Er bloeiden rozen op haar spoor
En dus trok ik in bij haar
En rook: de koffie stond al klaar
En ook de spruitjes en ‘t chloor
De geur van sleur dringt heel diep door
Maar met de liefde is niets mis
Zolang mijn neus zich niet vergist
Zolang ik weet
En niet vergeet
Waarom ik haar heb uitgekozen
Waarom heeft hij haar uitgekozen
O ze, o ze
Ze rook naar rozen
Ze rook naar rozen
Ze rook
Naar rozen


Ze is een wolk waar ik in duik
Ik kom op adem als ‘k haar ruik
En zo heeft iedereen z’n lucht
Waarbij die kreunt en snuift en zucht
Dat grandioze
Mateloze
Virtuoze
Daarom heb ik haar uitgekozen
Ze rook naar rozen
Ze rook naar rozen
Ze rook
Naar rozen…