Wat een stille oude dag
Je ogen staan zo ver
Zien de wereld nog, zoals ie vroeger was

En de weemoed, als je lacht
Daarin spreken jaren mee
De oorlog als een wond die nooit genas

En mijn zoon rent als de wind voorbij
Hij kent alleen vandaag
Maakt een cirkel om je heen
En komt 's avonds met z'n vraag:

Wat zijn oude mensen
Zachte witte mensen
Als bomen in het park zo hoog
Ze kijken even ver

Wat zijn oude mensen
Nevelige mensen
Als bomen in het park zo oud
Zo mooi zijn oude mensen

Een leven lang op reis
Wie kent nog jouw verhaal
Wie neemt de tijd om langzaam terug te gaan

Zelfs de mannen zijn nu grijs
Als lavendel in je tas
Maar je liefde raakt ze onveranderd aan

Wat zijn oude mensen
Nevelige mensen
Als bomen in het park zo hoog
Ze kijken eindeloos ver

Jouw stem in het avondlicht
Vergeet alle tijd
Weer jong sta jij opeens voor mij

Wat zijn oude mensen
Stilgeleefde mensen
Als bomen in het park zo oud
Zo mooi zijn oude mensen...