Op een ouderwetse stoomcarrousel,
reldel de reldel de reldeldeldel,
met spiegels en paarden en klingkling de bel,
reldedel deldeldeldel.
Een orgel met poppen en poespas en spul,
dat speelt ook alsmaar muziek uit het jaar nul.
Kalmpjes, kalmpjes, taktaktaktak.
Ik zit op een paard, maar het gaat als een slak.

Boemkaka, boemkaka,
zet u de molen stop! Wilt u dat doen?
Ziet u dat meisje? Dat meisje ziet groen!
Boemkaka, boemkaka,
zet u de molen toch alstublieft stop!
Ik heb het nog zo gezegd: ‘Ga er niet op.’

Op een ouderwetse stoomcarrousel,
reldel de reldel de reldeldeldel,
met spiegels en paarden en  snel dan de bel,
reldedel deldeldeldel.
Met papa en mama, die wachten langszij.
En kom ik de bocht om, dan zwaaien ze naar mij.
Steeds weer, steeds weer dag dag dag dag!
Ik was ze net kwijt, ik was blij dat ik ze zag!

Boemkaka, boemkaka,
mag ik eraf, meneer? Mag ik erop?
Als je de bel hebt, dan mag je voor nop!
Boemkaka, boemkaka,
ik wou op de paarden. Die waren bezet.
Dit is mijn vijfde rit, ik miste ze net!

Op een ouderwetse stoomcarrousel,
reldel de reldel de reldeldeldel.
Je roept: ‘Mag ik nog eens? Het ging me te snel!’
Reldedel deldeldeldel.
En het orgel dat maakt dat je niets meer verstaat
en soms, ja soms ja, dan tikt hij de maat.
Kalmpjes, kalmpjes, taktaktaktak.
Fijn op een paard, maar het gaat als een slak.

Op een ouderwetse stoomcarrousel,
reldel de reldel de reldeldeldel,
met spiegels en paarden en klingkling de bel,
Reldedel deldeldeldel.