Wij waren een meisje met goudblond haar,
met rokken wijd en mouwen zwierig.
En prinsen stonden altijd klaar
en maakten ons de tijd plezierig.
Maar hoe zij lachten om het gevaar,
maar hoe zij schermden met elkaar,
ik had geen andere liefste daar
dan de minnestreel met wapperig haar.

Hij wist een lied op luit en lier,
zo'n droevig lied klonk zelden hier.
Hij wist een lied op het cimbaal,
het had opeens een eigen taal.
Hij wist een lied op een stuk hout,
ik had het warm, ik had het koud.
En nu ik alle liedjes ken
en ook het meisje niet meer ben,
denk ik alleen nog eens per jaar
aan de minnestreel met wapperig haar.

Hij wist een lied op luit en lier,
zo'n helder lied klonk zelden hier.
Hij wist een lied op het cimbaal,
het lied bewoog ons allemaal.
Hij wist een lied op een stuk hout.
ik had het warm, ik had het koud.
En nu ik alle liedjes ken
en ook het meisje niet meer ben,
denk ik alleen nog eens per jaar
aan de minnestreel met wapperig haar.

Hij wist een lied op luit en lier ,
zo'n helder lied klonk zelden hier.
Hij wist een lied op het cimbaal,
het maakte alle bomen kaal.
Hij wist een lied op een stuk hout,
ik had het warm, ik had het koud.
En nu ik alle liedjes ken
en ook het meisje niet meer ben,
denk ik alleen nog hier en daar
aan de minnestreel met wapperig haar.

Hamelen...