Ik blaas het stof van haar gezicht
en ademloos kijkt zij me aan
de zee van tijd die tussen ons ligt
lijkt voor haar blik opzij te gaan
Beatrice fluistert haar vader
Beatrice was haar naam

Wat voor vraag ligt in die ogen
die de goden is ontgaan
wie hield niet zijn hoofd gebogen
de laatste dag van haar bestaan
Beatrice, zwijgt de kerk dan
Beatrice was haar naam

Ze heeft haar vader bij zich zien komen
zwart als de nacht kroop hij over haar heen
aan zijn macht zou geen mens ooit ontkomen
dat was aan haar
dat was aan haar alleen

Een priester geeft haar dan het mes aan
en het bloed vloeit dankzij haar
op de Engelenburcht moet zij terecht staan
als een vadermoordenaar
Beatrice roept de rechter
Beatrice is haar naam

En ik hoor het volk dat opkomt
hart en ziel met haar begaan
maar de paus erft al haar rijkdom
en hij laat het recht begaan
Beatrice, grijnst de beul dan
Beatrice, was haar naam

Ze heeft haar vader bij zich zien komen
machteloos jong als haar leven begint
onthoofd zijn misschien wel haar dromen
maar niet dit onsterfelijke kind
nooit dit onsterfelijke kind

Ik blaas het stof van haar gezicht
en ik hoor haar hart nog slaan
en zelfs vandaag nog valt haar licht
op de wegen die wij gaan
Beatrice dice la verita
Beatrice mi chiamava
Beatrice zegt te waarheid
Beatrice is mijn naam


(c) Rob De Nijs