De geschiedenis van patiënte A
Ik keek het beestje drie maal na
Het was versleten. Ik dacht: ik zal het zo maar laten
Het beestje had zijn tijd gehad
Dit was het einde, meer dan dat
Maar dat was die lieve mensen in geen tien jaar aan te praten
Ze gingen heen, welk een deceptie
Later zag ik hen terug op een receptie
Ongewild struikelde ik bijna over hun voeten
Waarom maakte u geen foto? Prikte geen bloedje?
En u als dierenarts, u weet dat moet je
Daarom zijn we ons heil maar bij een collega van u gaan zoeken

Dat was collega Y te B
Die dokterde er drie maanden mee
Het beest verzwakte en kon bijna niet meer lopen
Er werd geröntgend, gewikt, gewogen
Een operatie overwogen
Een barre tijd, dat wel, maar nu kunnen ze weer hopen
Het beestje moest zijn oogjes missen
Herkent zijn baas, jawel daar is ze
Beweegt zich aardig, ondanks dat geamputeerde pootje
Het beest is veertien, op het bot versleten
Maar daar wil het baasje niets van weten
Hier legt gezond verstand als vaak alweer het loodje

Nee, ik heb heus echt niet de pest in
De collega doet zijn best en
De cliënt met zijn patiënt is toch de koning
Ze wil het beste voor d'r beestje
En in niet 1 2 3 genees je
Op het balkonnetje van haar bovenwoning
Mocht deze therapie niet baten
Kan ze met een homeopaat gaan praten
Die weer bevriend is met een stel fysiotherapeuten
Die geven warmte en massage
En wat straling, nou vraag ik je
U kunt weer maanden met uw zieke beest vooruit, hè

Tenslotte naar de acupuncturist
Een interessante kuur beslist
Eens per week moet ze honderd kilometer in haar dafje rijden
Het moet toch wel een wonder zijn
Het beestje leeft nu zonder pijn
Maar wat moet dat mens niet onder haar dierenliefde lijden
O nee, ik heb heus niet de pest in
De collega's doen hun best en
De cliënt met zijn patiënt is toch de koning
Ik ben geen man van het verfijnde
Soms denk ik wel: waar is het einde
En als uw beestje daarom vraagt: geef de beloning  
Soms denk ik wel: waar is het einde
En als uw beestje daarom vraagt: geef de beloning