Johanna een meisje van zeventien jaren
Dat was er zo'n aardig ding
Maar zij had op het gebied van de liefde
Totaal geen ervaring
Zij was een aardig meisje
Bedrijvig als een hen
Zij diende bij een gegoede familie
Als meisje voor halve dagen

Johanna, Johanna, als meisje voor halve dagen
Johanna, Johanna, als meisje voor halve dagen

Toen is in haar leven de liefde gekomen
Van heinde en van ver
Het was een arreme schoenlappersjongen
Die stonk naar jenever
Hij had zijn laatste centen
Aan borrels neergeteld
En eiste om de rest te betalen
Van 't meisje al haar spaargeld

Johanna, Johanna, van 't meisje al haar spaargeld
Johanna, Johanna, van 't meisje al haar spaargeld

Toen zij hem dat niet wilde geven
Bedreigd' hij haar met z'n els
En stal uit de kast der gegoede familie
Zes zilveren eetlepels
Maar toen de misdaad uitkwam
Verdacht men het arreme wicht
Met schande beladen werd zij toen ontslagen
Toch was zij onschuldig

Johanna, Johanna, toch was zij onschuldig
Johanna, Johanna, toch was zij onschuldig

Zij kon de schande niet langer verdragen
En zette een mes in haar vel
En sneed zich compleet in twee halleve delen
Het bloed spoot ten hemel
Daar lagen nu twee delen
Te zamen slechts één lijk
De vrijer die naar het lichaam kwam kijken
Die bibberde vreselijk!

Johanna, Johanna, die bibberde vreselijk
Johanna, Johanna, die bibberde vreselijk

Hij kon z'n misdaad niet langer verhelen
Men sloot hem in één hok
En daar de galleg toevallig bezet was
Stierf hij op het hakblok
Weet U wat de moraal is
Van dit zo schone vers
Ga braaf en deugdzaam steeds door het leven
Maar hoedt u voor schoenlappers!

Johanna, Johanna, maar hoedt u voor schoenlappers
Johanna, Johanna, maar hoedt u voor schoenlappers