Van kamelen krijg je puisies, tenminste, als je er te lang op rijdt
't Begint met kleine vlekkies, daarna zit je op de blaren
Of je een uur heb leggen bakken in het zand van de Sahara
Gruwelijke uitslag met ondragelijke pijn
O, we boffen toch maar weer, o, we boffen toch maar weer
We boffen dat er in elk geval hiero geen kamelen zijn

"Ik weet niet hoe het u vergaat, dames en heren, maar ik vind het een
wereldnummer"

Van socialisten krijg je puisies, tenminste, als je er te lang op stemt
Je gaat ze eerst geloven, als ze de hemel staan te beloven
Maar slaan ze aan 't regeren, dan sta je in je hemd
Vluchtelingen schoppen ze in een hok met pingpongtafels
Protesteert d'r eentje, krijgt 'ie een schop van 'hou je wafel'
En ontslagen muzikanten, van een provinciaal orkest
Die hangen ze op in donkere steegies, of ze rijgen ze aan 't mes
En onder het zingen van een afgesleten 'Internationale'
Maken ze jacht op invaliden en bejaarde thermenalen
Ze hebben al duizend jaar geleden Bonefacius vermoord
Ja, maak mij nou asjeblieft niet wijs dat dat de Friezen waren
Dat waren socialisten, dat benne de barbaren
Maar ja, wij boffen toch maar weer, o, we boffen toch maar weer
We boffen dat er in elk geval hiero geen kamelen zijn

Want, erger dan kamelen ken je het niet krijgen
Lelijke gezwellen in een zweerderige maag
Maar zie ik socialisten, denk ik toch vaak bij me eigen
Ach, zaten er maar kamelen in Den Haag