In de verte klinkt een stem 
Die ik herken van onze ruzies 
Over kleine misverstanden
Over grote desillusies 
En ik hoor de kille klanken
Van jou ingehouden woede
Maar wat kan ik meer dan janken
Dat ik dit niet kon vermoede 
In een waas hoor ik je zeggen
Dat je alles op wilt geven 
Dat je alles met je meeneemt 
Wat me lief is in dit leven
En ik luister hoe jouw woorden 
Langzaam opgaan in de zinnen
Die me treffen als een bliksem 
Met vernietigende kracht

Deze kilte maakt me gek 
En dit gevoel is angstaanjagend 
Maar je woorden malen verder 
En m’n ogen kijken vragend
Waarom zei je mij niet eerder 
Dat je zo van me vervreemd was 
Waarom sprak je over liefde
Als je nooit van mij gehouden hebt 
Ik verlies het van de wanhoop 
En ik voel de tranen branden
En ik zou niets liever willen 
Dan mijn hoofd weer in jouw armen 
Maar wat tot een uur geleden 
Nog zo veilig heeft geleken 
Is zo’n hele grote leugen 
En een kaartenhuis gebleken

Het is net of iemand anders
In jouw lichaam is gekropen
En ik heb niet eens gemerkt 
Dat die naar binnen is geslopen
Om jouw liefde uit te wissen
En mijn wereld te vernielen
Kan er iemand me vertellen 
Dat ik alles heb gedroomd