Zij was een mannequin, want zij kon lopen.
Zij liep zo stijlvol en zo elegant.
Haar gave was te groot voor Nederland.
Al snel lag heel de wereld voor haar open.

Ik zag haar, werd verliefd, vroeg om haar hand,
beloofde een groot huis voor haar te kopen.
We trouwden, maar zij wilde blijven lopen.
Daartegen was ons huwelijk niet bestand.

Al snel verliet zij toen dit grote huis,
liep weg en bleef maar lopen tot op heden.
En niemand die haar stopt, tot mijn verdriet.

Zo af en toe komt ze nog wel eens thuis,
maar enkel om zich vluchtig om te kleden,
haar make-up wat bij te werken en meer niet.