In het teken van de schuchterheid
Je niet aan durven te kijken
Te spontaan, te kwetsbaar en te open
Bang dat je me afwijst
Dat je me niet begrijpt
Daarom laat ik m´n impulsen maar verlopen
Er is altijd een misschien
Misschien ben ik niet het type
Te lelijk, te jong of te oud
Misschien denk je dat ik denk
Dat jij denkt dat ik denk
Ik ben niet het soort man waarvan je houdt
Het komt altijd op kousenvoeten
Loopt in zeven sloten tegelijk
Als een bliksem slaat de vlam in de pan
Je verdampt
En je bent nergens meer zeker van

In het teken van de passie
In de maalstroom van het bloed
In de zeeën zonder dam en zonder grond
In de gloed van de haven
D’ontoombare overgave
Worden we één zonder verbond
We strijden en we vechten
En we zinken in elkaar
En laten het schip stuurloos verder varen
Na een moment van eeuwigheid
Verwelken wij als rozen
En drijven onze blaadjes op de baren
Het komt altijd op kousenvoeten
Loopt in zeven sloten tegelijk
Als een bliksem slaat de vlam in de pan
Je verdampt
En je bent nergens meer zeker van

In het teken van vriendschap
Moet ik lachen om jouw fouten
Moet ik huilen
Als ik je blindelings zie vallen
Ik sta klaar als een spiegel
Voor je pijn en je humor
Voor je moed en je dronken brallen
De tijd is geen koning meer
De angst is verdwenen
We liggen op een bed van vertrouwen
Man en man
Vrouw en vrouw
Vrouw en man
Het is toch niet meer uit elkaar te hou’en
Het komt altijd op kousenvoeten
Loopt in zeven sloten tegelijk
Als een bliksem slaat de vlam in de pan
Je verdampt
En je bent nergens meer zeker van

In het teken van de liefde
Is het allemaal gegeven
En begint de reis
Weer elke dag opnieuw