Ik heb hele mooie kleren en een hele dure tas
en ik praat een beetje anders dan de and'ren in mijn klas,
en mijn moeder die is deftig en ik heb een rijke pa,
daarom roepen ze me na:
opschepper.

Als ze samen leuke dingen doen dan hoor ik er niet bij.
Ze doen net of het mijn schuld is dat ik rijker ben dan zij.
En als ik van mijn paard vertel of mijn pianoles,
Dan roept er weer zo'n klessebes:
opschepper.

Toen ik Joke mee naar huis nam, vond ze 't werkelijk wel fijn
in die mooie grote kamer en die grote tuin te zijn.
Ze was beetje stil, alsof wij bang zijn voor geluid.
Maar gist'ren schold ze me weer uit:
opschepper.

Laatst had ik 'es een keer een drieënhalf voor een dictee.
Meneer die zei: "Dat valt je zeker helemaal niet mee.
Had jij maar zoveel hersens als je vader geld bezit!"
Iemand riep toen: "Ha! die zit!
opschepper."

Als je een beetje anders bent, is 't rottig in de klas.
En dan loop je naar je huis toe met die hele dure tas.
Wanneer je op je kamer zit, waar niemand je meer stoort,
dan hoor je nog dat woord:
opschepper.