René
Pol
‘k Kom jou redden, broertje
Dat lukt je nooit meer
Samen, samen wel

Soldaten zag ik sterven met hoop in hun ogen
Ze vochten voor de toekomst
Ze bleven geloven
Ze kleurden de vooruitgang met hun bloed
Dat is de mens
De mens is goed

Het was een meeuw, Pol
Die jouw oog heeft geroofd
Meeuwen pikken ogen uit je hoofd
Maar niet de mens, Pol
De mens die jij vreest
Nee, het was een beest

Laat het een beest zijn
Een mens, een meeuw, een vader
M’n oog is weg
En nooit krijg ik het terug
Wat kan mij dat nou schelen
Ik zal alles weer
Eenoog is koning in jullie land van blinden
En als alles als
Is voor mij
Dat is de mens, de mens is vrij

De mens is goed
De mens is vrij 

Ik zal de helmen, de geweren en het zilver uit de kerken
En de zwakken en de sterken
Horloges, granaten, de laarzen door de staten

Ik zal de hoeren van de vlakte
De penoze en de godvergeten machteloze kleine meisjes
Zal ik

Alle honger, alle lijken, alle stenen en al het bloed
Ik stapel op, stapel het op
Ogen, ogen, alles, alles
Ik stapel, stouw
Ik bouw, ik bouw
Ik bouw, ik bouw
Ik

Ik bouw een toren
Ik bouw hem hemelhoog
Hoger dan ooit een vogel vloog
Daar ga ik wonen met niemand om me heen
Hoog, weg van iedereen
Alleen, weg van iedereen
Alleen