It libben is eins krekt in doas Mekano 
sa'n bak fol skroeven, moerkes en wat stikjes stiel 
do kinst dermei de moaiste dingen bouwe 
al is it wol in hiele soad gepiel 
salang ast lyts bist wolle sy dy wol helpe 
miskien hast, lyk as ik, ek wol in grutte broer 
mar der komt in dei dan stiest op eigen skonken 
en dan begjint it grutte aventoer 

Mei sechtsjin jier doe krige ik ferkearing 
it famke wie sa kreas, alles siet der op en oan 
mar ik wist foar gjin meter hoe ik it ha moast 
as ik wat sei dan hie ik it fuort bedoarn 
sy lei in kear de holle op myn skouder 
ik pakte har doe beet, joech har in grouwe tút 
sy raasde: 'Wat bisto in lytse fiislak' 
en myn grutte broer dy naaide mei har út 

Do moatst der sels wat fan meitsje 
en wachtsje no net al te lang, want aansen kin 't net mear 
en watst ek dochst, moatst út en troch ek laitsje 
want tink derom, der komt gjin twadde kear 

Elk jier waard ik fansels wer in jier âlder 
en njonkelytsen krige ik myn libben foar elkoar 
mar myn grutte broer dy bleau in maatsje grutter 
wie my yn alles krekt in stapke foar 
fan skoalle ôf seach ik in prachtich baantsje 
as stjoerman op in skip, dêr hie ik altyd al fan dreamd 
ik gie derhinne, mar it wie net mear nedich 
sy hiene krekt myn grutte broer beneamd 

Ien kear is it de earste kear 
de earste kear is altyd mar ien kear 
ien kear is it de earste kear 
dêrnei is it de earste kear net mear 

It libben is der net sûnder it deagean 
en ferdomd as it net wier is, dit ha ik nea earder dien 
it is wol hurd, mar it is perfoarst it bêste 
want in lijenswei dy gun ik wier gjinien 
myn grutte broer, ik sil dy no mar helpe 
want do hiest, doe't ik lyts wie, foar my ek alles oer 
do naamst myn froulju en myn doaze Mekano 
mar dizze kear stean ik ris oan it roer