Je ziet geen kind'ren meer op straat,
maar een drukte eender waar je gaat.
En deze wereld wordt te klein,
hoe zou het in de hemel zijn ?

Aan die andere kant,
moet er toch een eiland zijn,
kan die droom, werk'lijkheid zijn ?

Met gras zo groen, een hemel blauw,
maar zonder geld of flatgebouw.
Dit paradijs, het blijft een droom,
een drukke stad is waar ik woon.

In deze wereld van papier,
moet je geloven wat geschreven staat.
Je geeft je woord maar tevergeefs,
want daarmee ben je een eeuw te laat !

Wie toont me de weg,
naar een land ver hier vandaan
waar geen rijkdom of schulden bestaan.

Met gras zo groen, een hemel blauw,
maar zonder geld of flatgebouw.
Dit paradijs, het blijft een droom,
een drukke stad is waar ik woon.



(c) Philippe Robrecht