‘k Heb af en toe gekeken
Naar de sterren boven mij
Bijna aangeraakt
Nooit kon ik erbij

’t Is af en toe gebleken
Dat de grenzen die bestaan
Te verleggen zijn
Dat heb ik ooit gedaan

Voor de regenboog
Ging ik hoger dan hoog
Maar telkens opnieuw viel ik dieper dan diep
Dieper dan diep

Voor wie niet één keer in zijn leven
Zwarte regen heeft gezien
Omdat iemand hem
In tranen achterliet

Voor wie niet één keer in zijn leven
Van die eenzaamheid geniet
Hij kent de liefde niet
Hij heeft ze nooit verdiend

‘k Heb af en toe gestreden
Voor hetgeen mij was beloofd
En hoe harder ik sloeg
Hoe meer mij werd beroofd

Voor de horizon ging ik verder dan ik kon
In het doolhof van haar hart
Kom ik telkens bij de start
Terug waar ik begon

Voor wie niet één keer in zijn leven
Zwarte regen heeft gezien
Omdat iemand hem
In tranen achterliet

Voor wie niet één keer in zijn leven
Van die eenzaamheid geniet
Hij kent de liefde niet
Hij heeft ze nooit verdiend

Ik heb tijden gekend van glorie en geld
Van het tegendeel minstens evenveel
Kreeg ik ook mijn deel
Kreeg ik ook aan mijn been

Voor wie niet één keer in zijn leven
Zwarte regen heeft gezien
Omdat iemand hem
In tranen achterliet

Nooit meer, nooit meer
Heb ik de liefde gezien
Nooit meer, nooit meer
Toch ga ik door
Toch ga ik door
Toch ga ik door