De mooie dagen van mijn vader,
lijken bijna wel geteld
Soms als ik hem benader,
zitten woorden vaak bekneld.
Die hij graag zou willen zeggen,
vragend kijkt hij mij dan aan. 
En het is niet uit te leggen,
hoe we daar dan samen staan.
Wat wilde ik nou toch vertellen, 
nou ja ik weet het echt niet meer.

REFREIN:
Geen moment uit mijn gedachten,
omdat ik zoveel op hem lijk.
De man van jagen en van jachten,
die ik helaas niet meer bereik.
Met een glimlach naar hem kijken,
en als zoon blijf ik hem trouw.
Ook ontroering wil niet wijken,
omdat ik zoveel van hem hou.

Mijn vader is al op leeftijd,
een mooie weliswaar.
Hij die zo van mij wegglijdt,
maakt mij verdrietig en voelt raar.
De pa die ik heel m’n leven ken, 
waar ‘k mee kon lachen en kon kijven. 
En waar ik zo mee was verwend,
‘t mocht helaas niet meer zo blijven.
Wat wilde ik nou toch vertellen,
nou ja ik weet het echt niet meer.

REFREIN

INSTRUMENTAAL

Vader die oude eikenboom,
zoals hij zo vaak heeft gezegd.
Niet meer hij die zonder schroom,
voor een publiek zijn zegje zegt.
Wat wilde ik nou toch vertellen,
nou ja ik weet het echt niet meer.

REFREIN