Niemand weet hoe laat het was precies,
toen jij je laatste adem blies.
Op een woensdagavond ‘n avond als altijd,
ruilde je het leven in voor de eeuwigheid.
Het is raar maar nu jij er niet meer bent,
vraag ik me af hoe goed ik jou nou heb gekend.
Nog voel ik de kracht in je warme hand,
toen ik als klein kind wandelde door het mulle zand.

REFREIN:
Het was onvoorstelbaar want je zou er altijd zijn,
maar nu dan toch het afscheid en dat doet pijn.
En de pijn is groter dan ik had verwacht,
nu rest mij dit te zeggen ‘t is goed zo rust maar zacht.

In gedachten ga ik terug naar het huis aan de vaart,
daar heb ik zoveel herinneringen aan bewaard.
Geen verleden en geen toekomst toen was alles goed,
en het helpt mij te beseffen dat ik afscheid nemen moet.

REFREIN

Het leven viel je zwaar de laatste tijd,
’n verdwaalde blik in de eenzaamheid.
Ach toe loop nog een keer met mij door de vroege lentezon,
mijn God ik zou graag willen graag willen dat, dat kon.

REFREIN (DE LAATSTE REGEL HERHALEN)