Als ik de naam hoor van een meisje dat ik eenmaal heb bemind
Veroorzaakt dat bij mij bepaalde associaties
Soms is het een bloem, een geur die ik onbewust met haar verbindt
Daardoor ontstaan wel eens wat vreemde combinaties
Als je Marietje zegt, dan denk ik aan een roos
En als ik Mozart hoor, dan denk ik dat was Toos

   Maar jij deed me denken aan knoflook
Omdat je knoflook at toen ik voor het eerst je zag
Dat was in dat cafeetje in Marseille
Jij zat alleen maar heel gauw zat ik bij je
We dronken daar een fles
En we aten bouillabaisse
Ik wist niet hoe het kwam
Maar ik stond in vuur en vlam
En sinds ik je die avond heb gekust
Is het dat ik iedere dag wel knoflook lust

Bij Josefine denk ik altijd aan een kruidje-roer-mij-niet
Maar achteraf gezien was dat alleen maar larie
 En wat Margo nou van een meizoen heeft is ook zo duidelijk niet
Want als ik het wel heb, zoent ze ook in februari
Zo’n flauw lavendelgeurtje, dat was Antoinette 
En als ik Lola zie dan denk ik aan een bed 

   Maar jij deed me denken aan knoflook
Omdat je knoflook at toen ik voor het laast je zag
Dat was in dat bistrootje op Montmartre
en jij die almaar zei: “Zeg, is dat Sartre?” 
We smulden van paté
En hors d’oeuvres variés
En na de escargots
Kwam er nog een fles Pernod
Waarna ik je verloor en nooit meer vond
Maar ik heb nog steeds die rotsmaak in m’n mond