Het mooiste lied blijft onbeschreven
Het is de vlinder, net te dartel
Voor het net van Prikkebeen
Het mooiste lied blijft onbeschreven
Toegedekt in wolken
Drijft het hoog over je heen

Het mooiste lied blijft ongeschreven
Het staat te lezen in de rimpels
Van een oude, wijze man
Het ligt verborgen in de stilte
Ergens buiten. Pure stilte
Waar je niet van scheiden kan

Het mooiste lied staart je soms aan
Uit de vervallen, blinde vensters
Van het straatje uit je jeugd
’t Klinkt uit de kleine, blote voetjes
Van een dapper stappend jochje
Dat zich op een mooie dag verheugt

Het mooiste lied kijkt je soms aan met droeve ogen
Van de leeuwen in het circus
Die moeten springen door het vuur
Het geeft zijn ritme aan de stappen
Van een oud, gearmd echtpaar
Samen onderweg naar ’t laatste uur

Het mooiste lied klinkt onbedorven
Uit de stem van een jong meisje
Dat een vrolijk liedje zingt
Je hoort ’t in de doodsnood van een zieke
En uit de mond van een gestoorde
Waaruit alleen nog wartaal klinkt

Het mooiste lied staat op de winterlucht getekend
In de schijnbaar dode takken
Van een kale, zwarte boom
Het mooiste lied blijft ongeschreven
Onaantastbaar, onbereikbaar
Als een niet terug te halen droom

Telkens is er net te weinig inkt voorhanden
En dus schrijf je
Wit op wit in het cahier
Het mooiste lied blijft ongeschreven
Kijk, een vogel vliegt voorbij
En voert het op haar vleugels met zich mee

Het mooiste lied blijft ongeschreven
Het zit verborgen in de kleuren
Van de verre regenboog
Het wacht tot iemand het zal schrijven
Dat zal gelukkig nooit gebeuren
Niemand reikt zo hemelhoog