‘k Ging met mijn zoontje naar de stad
Hij mocht een nieuwe broek
Vrolijk gingen we op pad
Voorzien van drop en koek
“Kijk, ballonnen pap, hoera!”
Hij mocht er eentje halen
En in de kledingzaak daarna
Stond ie nog steeds te stralen

Daar moest ie wachten op zijn beurt
’t Was druk, men stond te dringen
Maar ieder broekje werd gekeurd
Hij liet zich tot niets dwingen

De mooiste trok ie da’lijk aan
Een zwarte ribfluwelen
“En ook zo’n hemdje zou er zo mooi op staan!”
Het werd de okergele

Er moest ook nog een riempje bij
Dat was vanzelfsprekend
Hij keek me aan en lachte blij
Toen ik had afgerekend

Ik zei: “Nou ben je een grote vent”
Hij nam steeds grotere stappen
En trok zijn broek op elke keer
Die wou steeds aan zijn riem ontsnappen

“Maar wil je hem zomaar laten gaan?
Je vond hem net zo prachtig”
Vertwijfeld staarde hij me aan: 
“Het is zo kinderachtig”

En zo kwam het dat mijn kind
Zijn ballon zomaar zonder snikken
Vrijwillig prijs gaf aan de wind
Alleen ik moest er even van slikken

Hij stond hem nog wat na te staren
Een heel bijzondere dag
Daar gingen dan zijn kinderjaren
Steeds hoger tot je niets meer zag