Gèft mij nen emmer zaand,
dan maak ik voer a,
het schoonste straand,
hemels laank.

Van mijn hart maak ik schelpe,
die strooi ‘k voer a,
gelak een tapijt,
oemda ‘k iet vuul voer a.

Gaaë en ik,
a kusse ontvoere mij,
gaaë en ik,
mor, ik laat mij gaan.

Gaaë en ik,
mijn hart boenkt uit mijn lijf,
gaaë en ik,
lot mij gaan.

Gèft mij aw haand,
dan kunnen wij wandelen,
uren, over ons straand,
zij on zij.

Wij plakke gelak zot,
gelak twie magnéte,
mor, ik vraag m’n eigen af,
voer hoelaank ?...

Gaaë en ik,
a kusse ontvoere mij,
gaaë en ik,
mor, ik laat mij gaan.

Gaaë en ik,
mijn hart boenkt uit mijn lijf,
gaaë en ik,
lot mij gaan.

Mor, ik weet één ding,
ik zeg het a na,
as ik later een oud ventje zal zijn,
‘k zal nog altijd denke on a.

Oemda ‘k iet vuul voer a,
mè hiel mijn hart,
oemda gij iet speciaal zè voer mij,
da blèft mij bij.

Gaaë en ik,
a kusse ontvoere mij,
gaaë en ik,
mor, ik laat mij gaan.

Gaaë en ik,
mijn hart boenkt uit mijn lijf,
gaaë en ik,
lot mij gaan.


(c) tekst & muziek:  paul d'hollander