Mè mijne vinger in de snie,
schrijf’k'ik nen afscheidsbrief,
oep de pleuts waor wij ginge,
haand in haand.

Oep die pleuts stao d’in gedachte,
nen hiele grote stien,
mè gebeiteld in schoen letters,
awe naom…

Oep die pleuts waor da wij stoenge,
smelte gewoen de snie,
ge wèt wel, twie verliefde mense,
straole waarmte.

Want, gij gijzelt mijn gedachte,
lot mij ginne minuut gerust,
a lieve stem die strielt mij zacht,
en, toch doegget goe zier.

Want, gij gijzelt mijn gedachte,
goeit mijn leve overhoep,
mor, voer 'gére zing',
vliegde toch ni in 't gevang.

Mè mijne vinger in de snie,
schrijf’k'ik de zoeveelsten afscheidsbrief,
mor, ik weet van m'n eige,
da'k a nog t’rug zal zing.

Oemda mijn hart rapper begint te kloppe,
as’ik nog mor, on a denk,
da mijn bloed begint te koke,
as’ik a terug zing.

Want, gij gijzelt mijn gedachte,
lot mij ginne minuut gerust,
a lieve stem die strielt mij zacht,
en, toch doegget goe zier.

Want, gij gijzelt mijn gedachte,
goeit mijn leve overhoep,
mor, voer 'gére zing',
vliegde toch ni in 't gevang. 


(c) tekst & muziek:  paul d'hollander