We varen almaar verder naar het westen
Het einde van de wereld is nabij
Alleen maar water zal ons straks nog resten
Nog even en dan ben ik vrij

Ik hield van jou mijn kleine Isabelle
Maar vrijheid gaat voor liefde, is de wet
Ik wist niet hoe ik ‘t je moest vertellen
Dus heb ik stil mijn plunje klaargezet

Het laatste water, de laatste kust
Hierna geen later, hierna geen rust

Ik had je willen kussen Isabelle
Ik had je willen maken tot een vrouw
Maar nu kan ik het jou niet meer vertellen
Dat ik je liefheb, dat ik van je hou

De zon zakt in de zee, het wordt al donker
En steeds varen we verder naar de rand
Zal ik je ooit nog weerzien, Isabelle
Ik ben vertrokken naar het laatste land