In het Stenen Tijdperk was er geen wafwaf,
was er geen kanarie, had je geen giraf.
De ooievaar was nergens, nergens te zien,
je had alleen maar saurussen van zeven meter tien.
Van zeker, zeheker zeven meter tien.

Grote logge lobbesen, te zwaar voor op een tak,
te dik voor in een goudviskom en lang niet altijd mak,
te groot voor aan het riempje, te wild voor in een tuin.
Als ‘ie in de pan ging, als ‘ie in de pan ging,
als ‘ie in de pan ging, werd ‘ie maar niet bruin.

In het Stenen Tijdperk had je geen waranda,
was er geen gazon en had je geen balkon,
kon je niet naar Artis, moest je ‘t zelf maar zien
met al die wilde saurussen van zeven meter tien.
Van zeker, zeheker zeven meter tien.

Moest je je maar weren met een slinger of een spies.
Er was alleen maar wildernis en ’t weer was dikwijls vies:
regen, regen, regen, bliksem en een storm.
Kwam je niemand tegen, kwam je niemand tegen,
kwam je niemand tegen, bofte je enorm.

In het Stenen Tijdperk was er geen wafwaf,
was er geen kanarie, was je geen giraf.
Kleine beessies zeldzaam, bijna niet te zien,
alleen maar dikke saurussen van zeven meter tien.
Van zeker, zeheker zeven meter tien.

Zeven meter tien!