Het is het hartje van de winter
en het stadje heeft weer ijs.
Alle kinderen zijn vrij van school
en waarheen gaat de reis?

Naar de ijsbaan, de ijsbaan
in het stadje van mijn hart.
In het hartje van de winter
een vijvertje ergens apart.
Naar de ijsbaan, de ijsbaan
in het stadje van mijn hart.
In het hartje van de winter
een vijvertje ergens apart.

De groenteboer cirkelt al achtjes
en zwiert op de schaats sierlijk rond.
Hij zingt, ook al doet hij dat zachtjes.
Ik zie het aan de damp uit zijn mond.
En kijk toch eens, is dat de smid niet?
Hij is op het ijs met de slee.
En op die slee zitten Ada en Willem,
Margootje, Cato en René.

Op de ijsbaan, de ijsbaan
in het stadje van mijn hart.
In het hartje van de winter
een vijvertje ergens apart.
Naar de ijsbaan, de ijsbaan
in het stadje van mijn hart.
In het hartje van de winter
een vijvertje ergens apart.

De scharensliep stalt er zijn karretje
en krabbelt nerveus op de baan.
De bakker grijpt mis naar een sparretje,
hij valt steeds en blijft maar niet staan.
Meneer pastoor dacht: ‘Kom, het heeft gevroren,
eens kijken of het ijs al houdt.
Mijn jas aan en waar zijn mijn noren, mijn noren?
Mijn das om, want foei, wat is het koud.’

Op de ijsbaan, de ijsbaan
in het stadje van mijn hart.
In het hartje van de winter
een vijvertje ergens apart.
Op de ijsbaan, de ijsbaan
in het stadje van mijn hart.
In het hartje van de winter
een vijvertje ergens apart.

De burgemeester! ‘Ah, dag burgemeester,
moest u niet, eh, naar Den Haag?
Ja, u had toch vandaag die bespreking?
Ooooo, ja ja ja, u schaatst zo graag!’
Haast iedereen klimt op de ijzers
en ieder verwaarloost zijn baan.
De loodgieter heeft zwaar tabak van uw geisers
en lak aan uw lekkende kraan.

Naar de ijsbaan, de ijsbaan
in het stadje van mijn hart.
In het hartje van de winter
een vijvertje ergens apart.
Naar de ijsbaan, de ijsbaan…
lalalalalala
In het hartje van de winter…
lalalalalalalala