Hij is net een held van het witte doek:
kijk eens hoe hij heupwiegt, kijk eens naar zijn spijkerbroek,
hoe hij door het zand stapt, dapper naar de hoek!
Ik durf haast niet te kijken!

Hij is net een held uit een beeldroman,
iemand uit een serie, uit een televisiestrip:
steeds in de miserie, altijd in het schip.
Strakjes zien we lijken!

Strakjes vallen dooien, 
straks komt het gevecht.
Niemand ruimt de rommel op 
en dat is nou het mooie:
niemand zet het recht.
Alles blijft zo liggen, kriskras door de stad:
een stuk of twintig lijken en een whiskyvat.

Hij is net een held uit High Chaparral,
iemand die nooit doodgaat, iemand die van alles kan,
iemand uit het leven, zo uit een roman,
die niet weet van wijken.

Strakjes vallen lijken, 
strakjes komt de knal.
En niemand ruimt de rommel op, 
je moest hier rechts maar kijken:
tjeempie, wat een stal!
Alles blijft zo liggen, slordig door de stad:
een stuk of twintig dooien en een whiskyvat.