Na een oorverdovende stilte. Komt het hoge woord eruit.
Met tranen op haar wangen. Vertelt zij me haar besluit.
Ze zegt dat ze genoeg van me heeft. Dat het zo niet langer gaat
Dat ze niet meer van mij is. 

Maar ik vertrouw haar tranen niet. Misschien heeft ze een ander.
(Vertrouw haar tranen niet). Ze doet het vast met een ander.
(Vertrouw haar tranen niet). De 1 na de ander.
Vertrouw haar tranen niet.

Haar woorden klinken vreemder. Na de laatste druppel wijn.
De tranen op haar wangen. Doen alsof ze eerlijk zijn.
Ze zegt dat het pijn doet. Dat haar dromen zijn verstoord.
Dat de liefde voorbij is. 

Maar ik vertrouw haar tranen niet. Misschien heeft ze een ander.
(Vertrouw haar tranen niet). Ze doet het vast met een ander.
(Vertrouw haar tranen niet). De 1 na de ander.
Vertrouw haar tranen niet. 

Een waterval van leugens, die van een berg zonder sneeuw.
Met geweld stort op de rotsen. Als een genadeloze zee.
Die de liefde doet verdrinken, van een angstige soldaat,
Die bij een aanval op zijn leven, een laatste kruisje slaat.

Maar ik vertrouw haar tranen niet. Misschien heeft ze een ander.
(Vertrouw haar tranen niet). Ze doet het vast met een ander.
(Vertrouw haar tranen niet). De 1 na de ander.
Vertrouw haar tranen niet.



(c) Paul Verkaik